Arenga Statutu Śląskiej Szkoły Ikonograficznej

Brak komentarzy
  1. Miłość, od której pochodzi wszelkie prawdziwe Piękno, Dobro, Prawda, Wolność, Pokój, Sprawiedliwość, stoi u początku każdego powołania i każdej twórczości, zwłaszcza ikonograficznej.
  2. Owa Przedwieczna Miłość, która wszystko stworzyła, przyjęła konkretny kształt w Osobie „Słowa, które Ciałem się stało” (J 1,14), Jezusa Chrystusa, „który jest Ikoną Boga niewidzialnego” (Kol 1,15).
  3. To Jego Oblicze Przedwiecznej Mądrości, która stworzyła wszystko, kontempluje Kościół w każdym bycie i w każdej ikonie.
  4. W ikonie fragment materii, przekształcony rękami człowieka, ukazuje ostateczny cel, kierunek, sens i przeznaczenie Kosmosu, jakim jest „zjednoczenie wszystkiego w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1,9), „uchrystusowienie Kosmosu”, odkrycie Chrystusowego Oblicza w całej rzeczywistości stworzonej, przekształcenie się w Chrystusa.
  5. Autorem ikon jest Kościół. We wspólnocie i w łonie Kościoła tworzone są ikony.
  6. Grupa Ikonopisarzy zgromadzona w Szkole jest wspólnotą nieustannie dziękującą Duchowi Świętemu za wszelkie dary, zwłaszcza dar ikonopisarstwa. Jest to wspólnota uczniów oczekujących przyjścia swego Pana na Gody Baranka (Ap 19-22), mających przeczucie eschatycznego celu Kościoła, wołających wraz z Bogarodzicą „Maranatha!, Przyjdź Panie Jezu. Amen” (1 Kor 16,22; Ap 22,20).